Dziecko

Wędrowiec · Gość

Ah jak cudownie być ciągle dzieciuchem,
Nosić pieluchę i sadzić w nią kupę.

Niezła filozofia. To nie jest banał. Głęboko trzeba spojrzeć w siebie jako dziecko, stać się znów dzieckiem. A kupy? Czy każdy problem to naprawdę problem czy tylko kupa? Dziecko ma gdzieś kupę, efekt uboczny jego życia i nie jest to powó by przyćmiewał dziecięcą zabawę w życie Wesoly

Buźki Hooncia,

wow33

dobrze jak dziecko juz nauczy sie podcierac sobie pupe...
bo kupa to nie problem ale to co zostalo na pupie... Wesoly

hoona

Witaj Wedrowcze R., milo ze wpadles Wesoly

Ten wierszyk nie tylko oddaje jakas twoja filozofie, ale jakby tak spojrzec glebiej, to kazdy z nas, w swojej drodze, takiej czy innej, jest dzieckiem w pielusze.

Uczymy sie tu zyc, chodzic po tym swiecie, zdarzaja nam sie kupy, a jakze, po to mamy pieluche, ale i w ktoryms momencie jak odparzymy sobie raz czy drugi pupe, to i warto - jak pisze Wow33, nauczyc sie, ze to za fajne uczucie nie jest i ze moze by tak jednak zadbac bardziej o higiene... Mruga

A skoro juz o dziecku: najlepszy, jak to zwykle w tym naszym zyciu bywa - okazuje sie w koncu zloty srodek - zachowac swiadomosc doroslego i jego madrosc zyciowa, ale w radosci zycia, spontanicznosci powrocic do wewnetrznego dziecka w sobie.

Buziaki dzieciaki Wesoly

radi

Ta tęsknota za byciem dzieckiem przypomina mi inna popularna tęsknotę "za starymi, dobrymi czasami" Wesoly

Nasz umysł ma taką cechę że pamięta raczej tylko dobre rzeczy a zapomina albo wypiera ze świadomości rzeczy które były niewygodne, przysparzały cierpień.
Tęsknimy za czystymi powietrzem, zielonymi lasami i zdrową żywnością zapominamy że ceną za nie był niższy standard życia, wysoka śmiertelność niemowląt i niższa średnia życia oraz większa bezsilność wobec kaprysów (niebezpieczeństw) natury. Rozwój polega na tym że likwidujemy źródła problemów które uznajemy za naszych największych wrogów w chwili obecnej ale pojawiają się nowe które są skutkiem obranych rozwiązań. Teraz będziemy walczyli z tymi nowymi problemami aż przeskoczymy na inny poziom gdzie pojawią się następne. Takie są prawa rozwoju czy wręcz życia i że się posłużę parafrazą cytatu "nie bądźmy głąby bo ich nie zmienimy".
Przypomnijcie sobie moi drodzy "dorośli" jak tęskniliście do chwili gdy będziecie starsi i będzie Wam wolno to czy tamto, gdy uwolnicie się od władzy rodziców i nauczycieli. Nie możecie być znowu dziećmi bo wtedy zaczniecie znów tęsknić za tym by być dorosłymi. Na tej drodze nie można się cofnąć. Można iść tylko do przodu ze świadomością że jeśli poradzicie sobie z czymś co Was gnębi w tej chwili to i tak pojawi się coś nowego. Nie uciekniemy od samych siebie (no właśnie.. Wesoly

) .Taka jest nasza natura i nie możemy się jej przeciwstawiać bo to by była walka z samym sobą. Każdy jej wynik oznacza przegraną. Jedyne co można to spróbować się poznać, oswoić i zaprzyjaźnić - znaczy ze sobą. Takim jakim się jest właśnie w tej chwili, dokładnie w tym momencie gdy czytacie te słowa (właśnie.. czyta to ktoś? Mruga

). Zawsze w każdej chwili będziecie tylko w teraźniejszości - nie tęsknijcie do bycia dzieckiem, bogaczem, mędrcem czy oświeconym. Spróbujcie zaakceptować się w tej chwili i w każdej następnej. A jeśli nie potraficie to bierzcie się do roboty i przestańcie śnić na jawie i marzyć chciaż wiem że to bardzo przyjemne, sam to bardzo lubię Wesoly

.

Gość

chyba nigdy nie tesknilem zeby byc starszym, nic mnie nie gnebi, jest super tak jak jest, nie ma porazek, jest tylko ciagle radosne uczenie sie zycia...

wow33

to bylem ja Jarząbek Stefan Wesoly

zapomnialem sie zalogowac...

radi

wow33

zapewniam ze nie ma zadnego problemu...
proponuje sie "przebudzic" Wesoly

radi

wow33

radi

wow33

Darek

Wydaje mi się, że dziecko to tak naprawdę ta część nas, z którą tu przychodzimy - i to jesteśmy prawdziwy my. Natomiast dorosłość to to, co przyjmujemy do swojego życia/siebie, "bo tak trzeba". (Dorosłość jest tylko jedna z wielu takich "dodatkowych" osobowości).
Zazwyczaj w trakcie dorastania to "dziecko" zostaje zagłuszone, bo w powszechnej opinii "bycie dzieckiem" wyklucza "bycie dorosłym". Albo postępujemy dziecinnie albo odpowiedzialnie. W moim przekonaniu to uproszczenie, w dodatku błędne. Dziecko tak samo się rozwija jak inne, dodatkowo przyjęte części nas.

Spychanie dziecka (prawdziwego siebie) powoduje szereg problemów, w tym mam pewne podstawy (ale jeszcze niepotwierdzone do końca), by uważać, że przyspiesza proces starzenia i jest przyczyną dolegliwości zarówno psychicznych jak i fizycznych.